Bazen uzun cümlelerin noktasıdır aşk
Bazende sebepsiz akan yaşlarin şahidi
Kimi zaman zarafetidir güzelliğin
Kimi zamanda kalbin akla ihaneti
Güzellikler arasında sarhoş olursun
Sokaklarda el ele dolaşirsin
Gece olur hayaliyle ısınırsın
Sabah yine sesiyle uyanmak istersin
Mevsimsiz bir yağmuru andırırsa eğer
Bu ne yaşamaya nede üzülmeye deger
Zaten fazla da sürmez bu yağmur
Çok geçmeden ayrılık rüzgarları eser
Ve hep olduğu gibi
Ayrılık çıkar karşına
Bu acıyla kavrulurken bedenin
Değmez hiç bir şey yaşamaya
Ve koyu bir karanlığa bürünür her yer
Yüzün ne mutlu olur nede bir daha güler
Hep bir çıkmaza sürüklenirken yollar
Avcundan akıp gider yıllar
Dört duvar arasında hapis olursun
İnsanların yüzünde nefreti okursun
Gün gelir geçmişin karanliginda
Elinde olmadan sende kaybolursun
Ve uzun zaman sonra hatırlarsın geçmişi
Gözünde canlanır yaşanılanların her biri
Hayatın geçerken tıpkı bir film gibi
Kapını çalmaya uzanır Azrail diye biri..